Satırlarımı mülteci hayatımın ana locası olan daire 8 den klavyeye dökmekteyim.
Efendim son birsürü zamandır resmen mülteciler gibiyim.HAngi eşyam nerde benim evim nere yatağım rahat mı,içim ferah mı
bu ve benzeri sorulara cevap vermem oldukça güç.
Bizim kızlar 8 numarayı sanırım 3 kişi için tuttular ama o zmana hayatlarında mel faktörü yoktu.Şuan o faktör fazlasıyla
içerlerinde olduğundan dört kişi yaşıyoruz.
Şimdi anlıyorum göçebeleri.Zorluklarını yaşam savaşlarını..
Burda fazlaca bir yağmur var,Hande'min gelmesi tüm Türkiye'yi sevince boğdu,velhasılı nur yağıyor:)
Güne uzun zamandır başlamadığım kadar güzel başladım.Bugüne yazacak mööm bir olay henüz gerçekleşmedi.Bu yüzden zırvalıyor olmamı hoş görün.
Artık evime geçip bi temizlik yapayım..
Cumartesi tadında bir perşembe günü olsun dilerim..
P.S:En sevdiğim gün Cumartesi olduğundan böyle bir dilekte bulundum.bilginize:)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder